Jak wiadomo, studia są nieodłącznym elementem życia kleryka. Dlatego tego dnia w naszym klasztorze odbyła się uroczysta inauguracja roku formacyjnego.
Tysiące myśli. Nie garb się. Panie Jezu, naucz mnie, jak być Twoim sługą. Zaraz się zacznie. Jak szła ta modlitwa przy dolewaniu wody do wina? „Przez to misterium wody i wina…”. „Procedamus!” Zaczęło się. Dostojne tony organów. Co to znaczy być sługą?
Jadę na misje do Wielkiego Klincza. Jak to? Misje to chyba Madagaskar, Papua Nowa Gwinea, czy chociażby Norwegia, Białoruś, ewentualnie Niemcy… Ale misje w kraju?
Gdzie najlepiej spotkać się w gronie rodzinnym? Odpowiedź brzmi następująco – w domu matki. Dlatego jak co roku, członkowie Polskiej Prowincji Misjonarzy Świętej Rodziny przyjeżdżają przed oblicze Pani Góreckiej, po umocnienie do dalszej pracy duszpasterskiej, ale również, by zobaczyć współbraci, z którymi czasami można porozmawiać twarzą w twarz, tylko ten jeden raz w przeciągu dwunastu miesięcy.
Dnia 7 września czterech kleryków wraz z ojcem duchownym i dyrektorem studiów udało się na pielgrzymkę z kościoła farnego pw. św. Marcina w Kazimierzu Biskupim do Bieniszewa, gdzie znajduje się klasztor kamedułów – najsurowszego zakonu męskiego w Polsce.
Przyjście nowych osób do seminarium jest zawsze radosnym wydarzeniem. Możemy trochę poznać kleryków pierwszego roku i dowiedzieć się jak przeżyli czas nowicjatu i złożenia ślubów.
Mówią, że trzeba tylko marzyć, a spełni się. O takiej wyprawie nie ośmielałem się nawet pomarzyć. A jednak… Za sprawą Fundacji „Złota Róża” było mi dane w dniach 24 sierpnia do 15 września wraz z piątką innych seminarzystów udać się do Ziemi Świętej. Oprócz mnie byli michalici oraz chrystusowcy.
Projekt Kostka już po raz 6 odbył się w Złotowie. Tegoroczny festiwal był połączony z Diecezjalnym Dziękczynieniem za Światowe Dni Młodzieży. Poszczególne dni projektu różniły się między sobą rodzajem muzyki, która przeważała na scenie.
Czym różnią się śluby wieczyste od ślubu, jaki zawierają małżonkowie? Pozornie – wszystkim, ale tak naprawdę podobieństw jest cała masa. Kończy się okres „narzeczeństwa”, zastanawiania się i rozeznawania. Zamiast obrączek jest krzyż misyjny, zamiast Mendelsona mamy hymn zakonny. I przecież też ślubujemy wierność aż do śmierci: w ubóstwie, w czystości i posłuszeństwie. Odtąd jesteśmy pełnoprawnymi członkami Zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny… na wieczność!
kl. Sebastian Sobkowiak MSF, kl. Adam Gaca MSF
Gorączkowe przybieranie kościoła, przyjazd rodziny i znajomych, niecierpliwe poprawianie koszuli i oczekiwanie na poświęcenie się Ukochanemu. Tak wyglądają ostatnie minuty nie przed ślubem, ale przed „ślubami”, a konkretnie uroczystością złożenia pierwszych ślubów zakonnych.
Różni goście w naszym seminarium to nic nowego jednak niektórzy z nich są oczekiwani w specjalny sposób ponieważ częstotliwość ich wizyt jest zdecydowanie bardzo rzadka. Takim gościem na pewno jest ks. Bogdan Cofalik MSF – misjonarz posługujący w kraju rajskiego ptaka czyli Papui Nowej Gwinei, który to odwiedził nas na początku września. Obecnie ks. Bogdan korzysta z tzw. roku sabatycznego* i już niebawem uda się na indywidualne skupienie do braci Kamedułów, których to klasztor znajduje się nieopodal naszego seminarium w Puszczy Bieniszewskiej.
